بیت‌ 1: دل من در هوای عشق دیدار فرخ (محبوبم) چون زلف او آشفته و پریشان است.

بیت 2: بجز گیسوی مشکین و سیاه او، هیچکس از چهره فرخ بهره مند نشد.

بیت 3: آن گیسوی سیاه او بسیار خوشبخت است که همیشه همراز و همنشین فرخ است.

بیت 4: اگر سرو آزاد و بلندبالا، قامت دلجوی فرخ را ببیند، چون بید، لرزان و هراسان می شود.

بیت 5: ای ساقی، جام شراب ارغوانی را به یاد چشمان افسونگر محبوبم فرخ به من بده.

بیت 6: قامتم همواره از غم دوری از فرخ، همچون ابروی او، کمانی و دوتا شده است.

بیت 7: بوی خوش گیسوی عنبرین فرخ، نسیم مشک تاتاری را شرمسار ساخت.

بیت 8: هر کس هوای کسی را در دل می پروراند و میل دل من به سوی فرخ است.

بیت 9: من برده و غلام همت بلند کسی هستم که همچون حافظ، بنده و غلام زرخرید فرخ باشد.

بیت‌ 1:

بیت 2:

بیت 3:

بیت 4: 

بیت 5:

بیت 6:

بیت 7:

بیت 8:

بیت 9: