بیت‌ 1: پروردگارا، کاری کن که یارم از سفر به سلامت بازگردد و مرا از سرزنش ملامتگران رها سازد.

بیت 2: غبار راه یار سفر کرده ام را برایم بیاوریدت تا دیده جهان‌بینم را جایگاه اقامت آن خاک کنم.

بیت 3: فریاد از این بخت که آن خال و خط و گیسو و چهره و رخسار و قامت یار راه را از همه سو بر من بستند.

بیت 4: امروز که تو به من دسترسی داری به من لطفی کن زیرا فردا که بمیرم، اشک پشیمانی، سودی ندارد.

بیت 5: تو که با نوشته ها و بیانت، از عشق دم میزنی، ما با تو حرفی نداریم، برو به خیر و سلامت.

بیت 6: ای مسکین فقیر، از زخم شمشیر دوستان ناله مکن زیرا آنان کسانی اند که پس از کشتن، از کشته خویش، تاوان و غرامت می طلبند.

بیت 7: به دلق ریایی خود آتش بزن زیرا که خم ابروی ساقی، کنج محراب عبادت را هم ویران می کند.

بیت 8: هرگز مباد که من از ستم تو ناله سر دهم زیرا که جور و ظلم خوبان همه لطف و بخشندگی است.

بیت 9: حافظ گفتگو از گیسوی تو را کوتاه نمی کند چرا که این رشته تا روز رستاخیز پیوستگی دارد.

بیت‌ 1:

بیت 2:

بیت 3:

بیت 4: 

بیت 5:

بیت 6:

بیت 7:

بیت 8:

بیت 9: