بیت‌ 1: دیدی که محبوبم جز ستم و ظلم هدف دیگری نداشت، پیمان را شکست و از غم ما هیچ هراسی به خود راه نداد.

بیت 2:  پروردگارا او را مؤاخذه مكن اگر چه او دل چون کبوتر مرا به زیر پا نکند و کشت و حرمت صید حرم خود را نداشت.

بیت 3: ستمی که بر من روا شد به سبب بخت و اقبالم است وگرنه یار هرگز راه و رسم لطف و بخشش را فرونگذاشت.

بیت 4: با وجود این، هر کسی که خواری و سرزنش یار را تحمل نکرد، هر کجا که برود، هیچ کس به او احترام نخواهد گذاشت.

بیت 5: ای ساقی، شراب بیاور و با نهی کننده بگو که ما را نهی از منکر نکند زیرا جمشید همچنین جامی نداشت.

بیت 6: هر سالکی که به حریم آستان یار راه نیافت، بیچاره ای است که وادی عشق را طی کرد اما به حرم راه نیافت.

بیت 7: حافظ تو (در میدان سخنوری) گوی شیوایی را بربای زیرا که مدعی ادعاگر، هیچ هنری ندارد و از همه بدتر اینکه از بی هنری اش، خبر ندارد.

بیت‌ 1:

بیت 2:

بیت 3:

بیت 4: 

بیت 5:

بیت 6:

بیت 7: