بیت‌ 1: چون غبار راهش شوم، دامن از من میفشاند و دور می شود، اگر هم بگویم دل از جفا بگردان روی از من می تابد.

بیت 2: چهره نگارین خود را چون گل به همه کس نشان میدهد و اگر بگویم چهره ات را پنهان ساز، از من می پوشاند.

بیت 3: به چشم خود گفتم آخر یک نظر، سیر او را ببین، گفت با این کار مگر می خواهی که از من، جوی خون روانه سازد؟

بیت 4: او به خون من تشنه است و من به لب او، تا ببینم که چه می شود آیا من، کام از او خواهم گرفت با او داد خود را از من می ستاند – و مرا میکشد؟

بیت 5: اگر همچون فرهاد، با رنج و تلخی، جان بدهم، پروایی نیست زیرا که حکایتهای شیرینی از من برجای خواهد ماند.

بیت 6: اگر چون شمعی در برابرش بمیرم، باز بر اندوه من میخندد و اگر آزرده خاطر شوم هم او با آن خاطر نازک و لطیفش، از من خواهد رنجید.

بیت 7: دوستان، من برای دهان او جان داده ام اما ببینید که او به خاطر چیزی اندک – دهان – مرا در دریغ و مضایقه می‌گذارد. 

بیت 8: حافظ، صبور باش زیرا اگر درس اندوه به این صورت باشد، عشق در هر گوشه ای، از ناکامی من داستانها خواهد گفت.

بیت‌ 1:

بیت 2:

بیت 3:

بیت 4: 

بیت 5:

بیت 6:

بیت 7:

بیت 8: