بیت‌ 1:  چهره ات را نشان بده و به من بگو که دیگر دل از جان خود برگیرم، بگذار در برابر شمع، به جان پروانه آتش افتد.

بیت 2:  به لب تشنه ما بنگر و آب را از آن دریغ مکن، بر سر سرگشته عشق خود بیا و او را از خاک بلند کن.

بیت 3: اگر درویش سیم و زری نداشت او را ترک مکن، در غم عشق خود، اشک را سیم فرض کن و چهره زردم را زر. 

بیت 4:  چنگ بنواز و ساز بزن و اگر عود نبود گله و ناله مکن زیرا که عشق من را چون آتش و دلم را چون عود و تنم را عود سوز می توانی تصور کنی.

بیت 5: به رقص و سماع مشغول شد و در رقص، خرقه از سر خود بیفکن وگرنه به گوشه ای برو و خرقه ما را بر سر بکش.

بیت 6: خرقه پشمینه ات را از سر بردار و بادۂ روشن و صاف را بنوش، پول خرج کن و با بذل زر، سیم تنی در آغوش گیر.

بیت 7:  به دوست بگو یارم باشد و هر چه در دو جهان است دشمنم، به بخت بگو با ما نامساعد مشو چرا که اهمیتی ندارد که سراسر زمین را لشکر دشمن قرار گیرد.

بیت 8: ای دوست، قصد رفتن مکن و زمانی پیش ما باش، بر کنار جویبار، خوشی را بجوی و در دستت ساغر شراب بگیر.

بیت 9:  فرض کن که از کنارم رفته ای و تصور کن که از آتش درون و خون جگر و آب دیده ام، گونه هایم زرد و لبانم خشک و کنارم خیس شده است.

بیت 10: حافظ، تو مجلس بزم را بیارای و به نصيحتگو بگو که مجلس عشرت مرا ببین و منبر را ترک کن.

بیت‌ 1:

بیت 2:

بیت 3:

بیت 4: 

بیت 5:

بیت 6:

بیت 7:

بیت 8:

بیت 9:

بیت 10: