بیت‌ 1: ابر بهاری نمایان شد و نسیم نوروزی وزیدن گرفت، در جستجوی یافتن پولی برای خریدن شراب و دستمزد مطرب هستم، چه کسی میگوید که پولت رسید و فراهم شد؟ 

بیت 2:  شاهدان زیبارو خودنمایی می کنند و از فقر خود شرمسارم، کشیدن بار عشق در عین تنگدستی، بسیار سخت است اما باید این بار را کشید.

بیت 3: قحط سال بخشش است پس نباید آبروی خود را از دست داد و درخواستی کرد بلکه باید برای خریدن شراب و گل، خرقه را فروخت و با پول آن خرید کرد.

بیت 4: گویی قرار است از بخت و اقبال من مشکلی حل و گرهی گشوده شود زیرا من دیشب پیوسته دعا می کردم و صبح راستین، در حال طلوع، آمین میگفت. 

بیت 5: گل با لبی خندان که صد هزار تبسم بر آن بود به باغ آمد گویی از بخشنده ای، در مکانی، بویی و خبری شنید.

بیت 6: اگر در عالم قلندری، دامن تقوایی پاره شد، چه اهمیتی دارد؟ باید که در عالم نیکنامی نیز، جامهای فرسوده و پاره کرد.

بیت 7: این خوبیهایی که من از لب لعل تو بیان کردم چه کسی بیان کرد؟ و آن درازدستی ای که من از گیسوی تو دیدم، چه کسی دید؟ 

بیت 8: اگر عدل و داد سلطان عشق، حال ستمدیدگان عشق را نپرسد، باید که خلوت نشینان از آرامش و آسایش، دست بشویند و طمع ببرند. 

بیت 9:  نمی دانم چه کسی بر دل حافظ، تیر عاشق کش زد فقط همین قدر میدانم که از شعر خو ش او، خون دل می چکید.

بیت‌ 1:

بیت 2:

بیت 3:

بیت 4: 

بیت 5:

بیت 6:

بیت 7:

بیت 8:

بیت 9: