بیت‌ 1:  پروردگارا، هنگام سحر در کوی میخانه چه هنگامه ای بر پا بود که در آنجا گروه زیادی زیباروی و ساقی و شمع و قندیل در جوش و خروش بودند.

بیت 2:  سخن و حکایت عشق که بی نیاز از کلام و آواز است، با ناله دف و نی در حال فریاد و طنین افکن بود.

بیت 3: گفتگوهایی که در آن محفل شوریدگی بیان میشد فراتر از مسائل مدرسه و گفتگوی مسائل عقلی بود. 

بیت 4:  دلم گر چه از غمزه و کرشمه ساقی خشنود و سپاسگزار بود ولی از ناسازگاری بخت خود، کمی گله مند بود.

بیت 5: سنجیدم و دیدم که آن چشمان مست افسونگر، هزاران ساحر چون سامری در گله و خیل خود داشت.

بیت 6: به او گفتم که حواله و برات یک بوسه بر لب خود را به من بده، با خنده به من گفت که چه هنگام میان ما، این معامله بوده است؟

بیت 7: از ستاره بختم، نظری فرخنده به سوی من می آید زیرا که دیشب میان ماه آسمان و چهره یار من، روبرویی و مقابله صورت گرفته است.

بیت 8:  دهان دوست، علاج درد حافظ را با خود همراه داشت اما افسوس که هنگام بخشایش و جوانمردی، بسیار کم حوصله و کم گنجایش بود.

بیت‌ 1:

بیت 2:

بیت 3:

بیت 4: 

بیت 5:

بیت 6:

بیت 7:

بیت 8: