بیت‌ 1: سالها دفتر دانایی ما در گرو شراب و رونق میکده معرفت نیز از درس عشق و دعای ما بود.

بیت 2: خوبی پیر مغان را ببین که هر چه ما بدمستان و عربده جویان کردیم در چشم بزرگواری او زیبا و خوشایند بود.

بیت 3:  دفتر خرد و دانایی ما را با می بشویید و پاک کنید زیرا که دیدم و دانستم که چرخ گردون در اندیشۂ آزردن دل دانایان است.

بیت 4:  ای دل، اگر زیبایی را می شناسی از زیبارویان آن ملاحتی را بخواه که از عشق برمی خیزد زیرا کسی این سخن را گفته که در علم نظر و بینش، بینا و خردمند بود.

بیت 5: اگر چه دل چون پرگار به هر سو چرخش می کرد اما در دایره عشق، سرگشتهای استوار بود.  

بیت 6: مطرب و رامشگر از درد عشق، آهنگی مینواخت که حتی دانایان جهان نیز از غم، خون از مژگان میریختند.

بیت 7:  از شادمانی بر لب جوی، چون گلی شکفته میشدم زیرا که سایه آن سرو قامت بر من افتاده بود.

بیت 8: پیر گلگون رخسار (شراب کهنه سرخ) اجازه کین توزی و سخن چینی درباره صوفيان كبود جامه را به من نداد وگرنه داستانها از آنان باز میگفتم.

بیت 9: سکه ناخالص زراندود حافظ نزد او خرج نشد (زیرا ارزش نداشت) و از طرفی سوداگر نیز در این سودا از تمامی عیبهای پنهانی آگاهی داشت.

بیت‌ 1:

بیت 2:

بیت 3:

بیت 4: 

بیت 5:

بیت 6:

بیت 7:

بیت 8:

بیت 9: