بیت‌ 1: آن یاوه گو سبب وارستگی و عشق ورزیدن، به من طعنه می زند. او کسی است که به رموز عالم غیب نیز اعتراض می کند.

بیت 2: تو به کمال سر محبت من بنگر نه زشتی گناهم زیرا کسی که از هنر عشق بی خبر است، به عیب و نقص عاشق می‌نگرد.

بیت 3: زمانی بوی عطر حوری بهشتی به مشام می رسد که خاک میکدۀ ما را عطر گریبان خود سازد. 

بیت 4: غمزه و کرشمه ساقی چنان راه اسلام را می زند که حتی صهيب⁽¹⁾ نیز می تواند از نوشیدن می، اجتناب کند.

⁽¹⁾: صهيب: صحابی پیامبر که رسول اکرم(ص) در موردش فرمود: نعم العبد صهيب، لو لم يخف الله لم يعصِه: صهیب چه بنده‌ی خوبی است، اگر از خدا نمی‌ترسید باز هم نافرمانی او نمی‌کرد.

بیت 5: پذیرفتن صاحبدلان تنها کلید دست یافتن به گنج خوشبختی است، نباید کسی در این نکته، دچار شک و تردید شود.

بیت 6: چوپان وادی ایمن (حضرت موسی«ع») زمانی به مقصود خود خواهد رسید که چند سال از جان و دل در خدمت شعیب (خطیب الانبياء و پدرزن موسی) تلاش کند.

بیت 7: قصه سرگذشت حافظ آنگاه که از دوران جوانی و پیری خود یاد کند، باعث می شود از چشم، خون گریسته شود.

بیت‌ 1:

بیت 2:

بیت 3:

بیت 4: 

بیت 5:

بیت 6:

بیت 7: