بیت‌ 1: مژده و نوید آمد که روزگار غم پایدار نخواهد نمی ماند و همچنان که شادی، همیشه نماند، غم نیز پایدار نخواهد بود. 

بیت 2: اگر چه من به چشم محبوب خویش، چون خاک بی ارزش شدم اما رقیبم نیز همیشه اینچنین دارای احترام نخواهد ماند.

بیت 3: وقتی که حاجب آستان یار، همه را با شمشیر غیرت می زند هیچ کس نمی تواند مقیم حرم خاص او شود.

بیت 4: وقتی که در دفتر هستی نوشته ای از تو باقی نمی ماند چه جای گله کردن یا سپاسگزاری از نقش زشت و زیباست؟ 

بیت 5: میگویند که در محفل جمشید همواره این سرود خوانده می شد که ساغر باده ناب بیاورید که سلطنت جمشید جاودان نخواهد ماند.

بیت 6: ای شمع، وصال پروانه را مغتنم شمار زیرا که این معامله وصال تا پیش از دمیدن صبح طول نخواهد کشید. (زیرا که تو دیگر خاموش خواهی شد). 

بیت 7: ای توانگر، از فقیر خود دلجویی کن زیرا که گنجینه زر و پول و درم نخواهد ماند.

بیت 8: بر طاق نیلگون آسمان با زر نوشته اند که هیچ چیز جز خوبی نیکوکاران و بخشندگان باقی نخواهد ماند.

بیت 9: از مهربانی و محبت محبوب خود، طمع مبر زیرا که نشانی از ستم بار باقی نخواهد ماند و او دوباره مهربان خواهد شد.

بیت‌ 1:

بیت 2:

بیت 3:

بیت 4: 

بیت 5:

بیت 6:

بیت 7:

بیت 8:

بیت 9: