بیت‌ 1: اینطور نیست که هر کس چهره اش فروزان و درخشان شد، راه و رسم دلبری را بداند و هر کس که آیینه ای بسازد، جهانگیری اسکندر را بتواند.

بیت 2: اگر کسی کلاهش را کج گذاشت و با تکبر و به تندی نشست اینطور نیست که شیوه تاجداری و رسم فرمانروایی را می داند.

بیت 3: تو همچون گدایان، بخاطر مزد و اجر، بندگی مکن زیرا که محبوب خود شیوه و راه بندہ پروری را می داند.

بیت 4: من بندهٔ همت بلند آن وارسته ام که سلامتش را نابود میکند و می سوزاند و در عین فقر و تنگدستی، شیوه کیمیاگران را می داند.

بیت 5: اگر تو شرط وفاداری و پیمان را نگاه داری خوب است والا هر کسی خود راه و روش ستم و ظلم را می داند.

بیت 6: دل سرگردان و مجنون خود را باختم اما ندانستم که آدمیزاده ای چون پریان، شیوه دلبری را می داند.

بیت 7: هزاران نکته لطیف و نازکتر از مو در اینجا نهفته است و اینطور نیست که اگر کسی سر بتراشد، آئین وارستگی را می داند.

بیت 8: نقطه دید و نگاه من دایره خال تو است زیرا که تنها گوهرشناس، قدر و ارزش گوهر یکدانه مرا میداند.

بیت 9: هر کس که با قامت و چهره زیبای خود سرور زیبارویان شد می تواند جهان را تسخیر کند اگر که شیوه عدل و داد را بداند.

بیت 10: کسی از شعر نغز و دلپذیر حافظ آگاه می شود که خود دارای طبعی نازک باشد و شیوه گفتن به زبان دری را بداند.

بیت‌ 1:

بیت 2:

بیت 3:

بیت 4: 

بیت 5:

بیت 6:

بیت 7:

بیت 8:

بیت 9:

بیت 10: