غزل شماره 142
دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد
شد سوی محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عرقش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطرب عشق
راه مستانه زد و چاره مخموری کرد
نه به هفت آب که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقه زاهد می انگوری کرد
غنچه گلبن وصلم ز نسیمش بشکفت
مرغ خوشخوان طرب از برگ گل سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عرض و مال و دل و دین در سر مغروری کرد
معنی بیت های غزل حافظ
معنی بیت های غزل حافظ
بیت 1: دوستان، شراب از پنهان شدن در خم توبه کرد، به سوی نهی کننده رفت و اجازه رفتن به مجلس بزم را گرفت.
بیت 2: شراب از پرده خم بیرون آمد، عرق او را پاک کنید تا حریفان مجلس نگویند که ما را ترک کرده است.
بیت 3: ای دل به من مژدگانی بده زیرا که رامشگر عشق، نغمه ای مستانه زد و خمار آلودگی ما را درمان کرد.
بیت 4: آنچه که شراب انگوری با دلق پارسایان کرد نه تنها با هفت بار شستن که با صد بار در آتش سوختن هم از بین نخواهد رفت.
بیت 5: غنچه نهال وصال من از نسیم معشوق، شکفت، مرغ خوش آواز از برگ گل سرخ به نشاط در آمد.
بیت 6: حافظ، فروتنی و افتادگی را از دست مده زیرا که حسود، مال و آبرو و دل و دین خود را به سبب غرور از دست داد.
شرح و تفسیر بیت های غزل حافظ
شرح و تفسیر بیت های غزل حافظ
بیت 1:
بیت 2:
بیت 3:
بیت 4:
بیت 5:
بیت 6:
نتیجه فال حافظ:
ای صاحب فال، به دلیل نعمت هایی که داری به خود مغرور نشو و ایمانت را نسبت به خداوند از دست نده که هرچه داری از اوست. انسان ولخرجی هستی که بیهوده مال خود را خرج می کنی و بعد خودت به آن مال احتیاج می کنی و کسی نیست که به تو کمک کند. پس بهتر است کمی خوددار باشی تا آنچه را که به سختی و زحمت بدست آورده ای را ساده و آسان از دست ندهی. مقصودی داری که با مشورت از بزرگان و صاحب نظران می توانی سریع تر از آنچه که که فکرش را می کنی به مراد دلت برسی. ان شالله.