غزل شماره 122
هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد
حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد
دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشتهات به دو دست دعا نگه دارد
گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان
نگاه دار سر رشته تا نگه دارد
صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی
ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد
چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت
ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد
سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری
که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد
غبار راهگذارت کجاست تا حافظ
به یادگار نسیم صبا نگه دارد
معنی بیت های غزل حافظ
معنی بیت های غزل حافظ
بیت 1: هر آنکسی که ارزش بندگان خدا را حفظ کند، خداوند در تمام احوال او را از بلا، مصون نگاه می دارد.
بیت 2: من راز و سخن عشق به دوست را مگر به خود او نخواهم گفت زیرا که تنها دوست و محرم اسرار، راز و اسرار دوست را حفظ خواهد کرد.
بیت 3: ای دل چنان زندگی کن که اگر در جایی پایت لغزید، فرشتگان دو دست دعا برداشته و تو را حفظ کنند.
بیت 4: اگر می خواهی که یارت، عهد و پیمان نگسلد تو نیز رشته مودت را محکم نگاه دار تا او نیز رشته محبت را گسسته ندارد.
بیت 5: ای باد صبا، اگر دل مرا اسیر در سر زلف یار دیدی با مهربانی به او بگو که جایش را حفظ کند.
بیت 6: وقتی به او گفتم دلم را در عشق خود نگاه دار او گفت که از من کاری برنمی آید، باید که خدا، خود نگاه دارد.
بیت 7: سر و مال و دل و جانم به قربان یاری باد که حق و ارزش همصحبتی مهرآمیز و وفادارانه را نگاه دارد.
بیت 8: غبار راه گذر تو کجاست تا حافظ دلدادهات کمی از آن را به یادگار از نسیم صبا، نزد خود نگاه دارد.
شرح و تفسیر بیت های غزل حافظ
شرح و تفسیر بیت های غزل حافظ
بیت 1:
بیت 2:
بیت 3:
بیت 4:
بیت 5:
بیت 6:
بیت 7:
بیت 8:
نتیجه فال حافظ:
ای صاحب فال، همیشه و در همه جا ومکان یاد خداوند باش و ارتباط خود را با او کم نکن، چرا که هرچیزی را که از گذشته داری یا در آینده می خواهی بدست بیاوری همه از جانب خداوند است. طوری با اطرافیان و دوستانت رفتار کن که اگر به مشکلی برخوردی روی بازگشتن و رجوع به آن ها را داشته باشی (همۀ پل های پشت سرت را خراب نکن). تعادل را در همه کارهایت حفظ کن و در هیچ کاری زیاده روی یا کم کاری نکن زیرا به تو ضرر می رساند و پشیمانی به بار می آورد. از دست بندگان خدا کاری ساخته نیست پس هرچه را می خواهی از خدا بخواه.