غزل شماره 113
بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد
که تاب من به جهان طره فلانی داد
دلم خزانه اسرار بود و دست قضا
درش ببست و کلیدش به دلستانی داد
شکسته وار به درگاهت آمدم که طبیب
به مومیایی لطف توام نشانی داد
تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش
که دست دادش و یاری ناتوانی داد
برو معالجه خود کن ای نصیحتگو
شراب و شاهد شیرین که را زیانی داد
گذشت بر من مسکین و با رقیبان گفت
دریغ حافظ مسکین من چه جانی داد
معنی بیت های غزل حافظ
معنی بیت های غزل حافظ
بیت 1: دیشب بنفشه، با گل سرخ سخن می گفت و نشانی درستی داد که زلف فلان کس (یار) مرا در جهان به تب و تاب انداخت.
بیت 2: دلم گنجینه اسرار زیادی بود اما دست تقدیر و سرنوشت در آن را بست و کلیدش را به محبوبی دلستان سپرد.
بیت 3: من به آستانه تو، شکسته و خمیده آمدم زیرا که طبیب، داروی شکستگی مرا، مهربانی تو دانست.
بیت 4: آنکس که دست عدل و بخشش او به ناتوانی یاری رساند امید که بدنی سالم، دلی شاد و خاطری آسوده داشته باشد.
بیت 5: ای نصیحتگر، برو خود را معالجه کن، شراب و زیباروی شیرین کار، به چه کس زیان می رساند.
بیت 6: یارم از برابر من درمانده، گذشت و با مراقبان خود گفت: افسوس بر حافظ بیچاره که چه سخت جان داد.
شرح و تفسیر بیت های غزل حافظ
شرح و تفسیر بیت های غزل حافظ
بیت 1:
بیت 2:
بیت 3:
بیت 4:
بیت 5:
بیت 6:
نتیجه فال حافظ:
مقدمات رسیدن به مراد دل شما مهیا شده است. دست روزگار همه چیز را رو به راه کرده و درهای بسته به روی شما باز خواهد شد. دوباره دلتان شاد خواهد شد و روحیه شادی به دست خواهید آورد؛ فقط مواظب باشید که رقیبان این بار هم تمام سرمایه شما را از بین نبرند. رازهایتان را پیش خود نگه دارید و پیش هر کسی بازگو نکنید.