چند نکته برای نتیجه گرفتن از خودهیپنوتیزم
برای نتیجه گرفتن از این روش لازم است قبلاً نکات زیر را به کار ببرید:
محل ساکت: نکته بسیار مهم که در نتیجه گیری آن فوق العاده موثر است، انتخاب محل تمرین می باشد، که باید بکلی عاری از هرگونه سر و صدا باشد. بهتر است آخر شب که تلویزیون خاموش شده ، در خیابان ها رفت و آمد کمتر شده است شروع به تمرین نمایید.
نور اتاق: اگر در شب تمرین می کنید بهتر است نور اتاق نارنجی ضعیف باشد، یعنی، لامپ خواب نارنجی، سبز یا آبی کمرنگ هم بد نیست، ولی رنگ قرمز تند خوب نیست، زیرا اعصاب را تهییج میکند سرعت گردش خون را زیاد می کند و از هیپنوتیزم شدن جلوگیری می نماید. اگر در روز تمرین می کنید باید اتاق نیمه تاریک باشد.
آمادگی فکری و روانی: قبل از شروع تمرین باید فکر و روان خود را آماده کنید، به این معنی که احساس کنید چند دقیقه بعد به کلی همه گونه افکار خود را کنار خواهید گذاشت و وارد حالت بی خودی، بی فکری، خواب آلودگی و بی حالی خواهید شد.
نیمه گرسنه بودن: با معده پر تمرین نکنید. باید حداقل دو تا سه ساعت بعد از غذا شروع به تمرین نمایید، به علاوه از پرخوری و خوردن گوشت و چربی خودداری کنید، برای اینکه برای هیپنوتیزم شدن آرامش عصبی داشته باشید باید سعی کنید پخته گیاهخوار یا خام گیاه خوار شوید.
اصول اساسی در شکل گیری هیپنوتیزم:
در شکل گیری خود هیپنوتیزم، عوامل بسیاری دخالت دارند، ولی سه عامل مهم باعث به وجود آمدن حالت هیپنوتیزم در سوژه می شود:
1- ریلکس: ریلکس واژه ای انگلیسی است به معنی ” استراحت، تمدد اعصاب و آرامش” و نقش مهمی در تمرینات متافیزیک و تقویت روح دارد. این کلمه معادل واژه بسط می باشد که مکرراً در عرفان اسلامی از حضرت امام صادق (ع) نقل شده است. ریلکس به حالتی گفته می شود که در آن، عضلات بدن وانهاده و شل شده و با ادامه یافتن آن، آرامش فکر و تمرکز زیادی به شخص دست داده و احساس مطبوعی پیدا می کند.
2- تلقین: تلقین گفتاری است که به طور مستقیم از طرف خود یا دیگران تولید حقیقتی در انسان می کند. در حالت هیپنوتیزم، وقتی که سوژه به عمق مناسبی از خلسه رسیده باشد، هیپنوتیزور تلقینات مورد نظر و هدف سوژه را به او القاء می کند. چون در خود هیپنوتیزم عمیق، تلقین پذیری انسان 300 برابر افزایش می یابد. شخص می تواند تمرینات خودهیپنوتیزم را به تنهایی و این تلقینات را خود انجام دهد.
3- تصور: تصور یکی از مهمترین اعمال ذهنی است که انسان به طور خودآگاه و ناخودآگاه انجام داده و سرنوشت و خوشبختی هر شخصی به تصورات او از خود و محیط پیرامونش بستگی دارد. رمز موفقیت و خوشبختی هر انسانی، خلق تصویرهای ذهنی مثبت و سازنده است. شاید شما این ضرب المثل را که ”اراده انسان را قادر به انجام هر کاری می کند” شنیده باشید. ولی این نظریه کاملاً اشتباهی است، چون ثابت شده اگر شما بخواهید از ارتفاعی بپرید، هر قدر اراده کنید، تصور شکستن پاها یا حتی مرگ، مانع پریدن شما می گردد و عاقبت این عمل را انجام نمی دهید. اما افرادی که قبلاً پرش از ارتفاع را انجام داده اند، هیچ تصور منفی ناشی از پریدن ندارند و در این صورت تصور و اراده در کنار هم هستند و نه در مقابل هم، پس خیلی راحت می پرند. نتیجه آنکه:
“هر وقت تصور و اراده مقابل هم قرار گیرند، این تصور است که پیروز می شود.”
در خودهیپنوتیزم نیز سوژه همراه با شنیدن تلقینات، باید آن تلقینات را تصور کند تا حالت های مختلف در وی صورت پذیرد. مثلاً زمانی که تلقین سبکی دست به سوژه القاء می گردد، او باید دستش را مثل یک پر کاه سبک تصور کند تا دستش بالا بیاید. کاربرد مهمتر تصور در خودهیپنوتیزم، بعد از ارائه تلقینات سلامتی و تأثیرات مثبت ( مثل تقویت حافظه، ارامش و …) است و سوژه باید خودش را در آن حالت مورد نظر و در زندگی روزمره تصور کند.